Daar was hij dan. Leopold. In een postdoosje stond hij Donderdag 1 december ineens op onze kast. Een briefje erbij, een knapzak proviand (tamme kastanje), in het doosje een matrasje en krukje. In korps 3 viel te lezen "Hoi, Ik ben Leopold. Ik kom tot de kerst bij jullie wonen. Hier op de kast ga ik mijn huisje bouwen, ik hoop dat jullie dat leuk vinden. Groetjes, Leopold." De jongens vonden het geweldig, "Ik vind dit echt tof!" zei Oliver. Flynn had natuurlijk vragen, want die is al 9 dus voor hem ligt het een beetje op een grens. "Weet je zeker dat jullie dit niet gedaan hebben?" vroeg hij me toen Ollie naar school was. En voor ik antwoord kon geven begon hij zich al af te vragen hoe Leopold dan in ons huis terechtgekomen was "Ik vind dat wel een beetje spannend dat er dingen zomaar ons huis binnen kunnen komen." (exact de reden waarom het Sint mysterie hier nooit gespeeld heeft, ken je kind.) Om hem gerust te stellen wees ik hem op het doosje waar Leopold in zat "Is dat niet het doosje waarin papa laatst een pakje kreeg? Het lijkt uit een ander land. Zou hij zich er misschien in verstopt hebben?" De hele dag bleef Leopold in de belangstelling, Ollie schoof geregeld de stoel bij de kast om even in de doos te kunnen kijken, het briefje kenden ze inmiddels uit hun hoofd en wat geweldig vonden ze het dat Leopold zomaar ons huis had uitgekozen! Er werd vast een trekker bij de kast in de buurt gezet voor als Leopold die misschien nodig had. "Zou hij bang zijn voor de katten? Heeft hij wel genoeg te eten? Hoe snel zou hij een huis kunnen bouwen?" tot bij het naar bed gaan kwamen er vragen. Ik ben benieuwd naar morgen!